Maaf Bukan Sekadar Di Bibir

Ini adalah sambungan kisah tipah tertipu

pagi tadi... tahap kesabaran aku yang tak berapa nak sabar ni menurun lagi..
budak yang menipu aku tu dipanggil untuk naik berdiri di atas pentas..

budak : apa salah saya cikgu...?
aku : semalam sapa yang datang amek report card awak?
budak : kawan bapak sedara saya.
aku : semalam cakap bapak sedara...kawan @ bapak sedara ni? (aku saja ubah soalan..sebab tau bebudak ni akal singkat)
budak : kawan. (mudah saja dapat jawapan bg penipuan di atas)
aku : kenapa tak tunggu ayah yang datang.
budak : ayah cakap nak datang pukul 12.
aku : dah tu kenapa tak tunggu?
budak : lambat cikgu.saya nk balik.
aku : ayah awak datang 5 minit lepas awak balik.tak boleh ke sabar? kalau jadi apa2 kat jalan.sapa nak bertanggungjawab?
budak : saya mintak maaf cikgu.
aku : ni maaf awak yang da keberapa puluh kali saya pun taktau. satu pun tak berkesan.buat jugak macam2 kesalahan. pergi berdiri atas sana.
budak : apa ni cikgu.kesalahan kecik je pun.
aku :kecik???????? AWAK TIPU SAYA.
budak : saya da mintak maaf kan.lagipun kecik je salah saya.

aku : jangan naikkan kemarahan saya.pegi naik pentas sekarang.
budak : ala...taknak lah..

aku : NAIKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK!!!!!!!!!!!!!!!! (satu dataran boleh dengar aku nyer loudspeaker. daripada sikit dia malu.da berganda bila ditengking)

~* kalau sekarang da pandai menipu.besar nanti apa pulak?

~